Τετάρτη, 28 Ιούλιος 2010 03:00
Στο δρόμο του μελιού και της Ανατολής
ΣΤΑ πλαίσια προετοιμασίας του «οδηγού διαδρομών θρησκευτικού τουρισμού», το πρωί του Σαββάτου επισκέφτηκα «τον δρόμο του μελιού» της Πρίνας και μοναστήρια κοντά στην Ανατολή της Ιεράπετρας. Το πρόγραμμα αυτό, της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λασιθίου και του ΤΕΙ Κρήτης, θα καλύψει όλο το νομό Λασιθίου και αφορά όλες τις μορφές τουρισμού. Θα ξεκινήσει από τον θρησκευτικό και σταδιακά θα επεκταθεί.
Πέρασα από την Κριτσά και, από τον νεοασφαλτοστρωμένο δρόμο, έστριψα προς Κρούστα αφού πρώτα έκανα την απαραίτητη στάση στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο.
Η περιοχή του Κρούστα φημίζεται για τα καλής ποιότητας αμύγδαλα και τώρα είναι η εποχή του μαζέματος. Μου άρεσε που είδα αυτές τις μοναδικές γυναίκες του χωριού να σπάνε τα αμύγδαλα καθισμένες έξω από τα σπίτια τους. Άλλες πλέκουν με το βελονάκι και χαίρομαι γιατί στα χωριά μας κρατάμε ακόμα στοιχεία από την παράδοσή μας.
Άφησα πίσω μου τον Κρούστα και συνέχισα προς Πρίνα. Φανταστική η θέα και μαγεύει το μάτι! Στα μισά της διαδρομής πέρασα δίπλα από το πανέμορφο πευκοδάσος που απειλήθηκε πρόσφατα από πλήρη αφανισμό! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι σώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του δάσους. Βλέπω τα σημεία που η φωτιά σταμάτησε και απορώ… σαν ένα μαγικό χέρι να εμπόδισε τη φωτιά να εξαπλωθεί περισσότερο! Είναι παράξενο αλλά κάθε φορά που περνώ... «χαίρομαι» βλέποντας τα καμένα… χαίρομαι που αποφύγαμε την ολοκληρωτική καταστροφή.
Στην Πρίνα σταμάτησα για λίγο στο μοναδικό καφενείο που έχει απομείνει, για ένα καφέ. Δίπλα μου θαυμάζω το μεγαλοπρεπή ναό του Αφέντη Χριστού -και του Αγίου Νικολάου- με τη μοναδική αρχιτεκτονική όψη. Με ικανοποίηση είδα ότι πλακοστρώνεται ο παλιός κεντρικός δρόμος του χωριού. Η πλακόστρωση έχει ξεκινήσει από την εκκλησία και θα συνεχιστεί αφού πρώτα ολοκληρωθούν έργα αποχέτευσης. Η Πρίνα, όπως και όλα τα χωριά μας, αν αλλάξουν ορισμένα πράγματα (αλουμινόπορτες, κεραίες τηλεόρασης, καλώδια ΔΕΗ κλπ) θα γίνει «άλλο χωριό». Κυρίως όμως η Πρίνα θα πρέπει να εκμεταλλευθεί το προϊόν - χρυσάφι που διευθέτει, το μέλι. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας εκθεσιακός χώρος, όπου ο επισκέπτης, εκτός του ότι θα μπορεί να αγοράζει προϊόντα μελιού (σκεφτείτε πόσα προϊόντα μαστίχας βγάζουν οι Χιώτες!), θα μαθαίνει για το μαγικό κόσμο των μελισσών και τον τρόπο που βγαίνει το μέλι.
Στην Ανατολή…
Τελικός προορισμός μου ήταν η Ανατολή και τα Μοναστήρια της. Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί μεταβυζαντινοί ναοί που διασώζονται μέχρι σήμερα. Τα μοναστήρια της εξελίχθηκαν σε σπουδαία πνευματικά κέντρα και εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο αγροτικό περιβάλλον, παρατηρήθηκε μία πρωτόγνωρη πνευματική κίνηση, σε δύο κυρίως περιοχές της, τα Καρκάσια και τις Δρυγιές. Στα Καρκάσια, έζησαν και έδρασαν διάσημες προσωπικότητες με πιο αξιόλογο τον λόγιο και διαπρεπή αντικαθολικό και αντιρρητικό θεολόγο Νείλο Δαμιλά. Στις Δρυγιές είχε την έδρα του ο νοτάριος (συμβολαιογράφος) Ιωάννης Ολόκαλος.
Στην αρχή έχασα λίγο το δρόμο, αλλά πολύ σύντομα περπατούσα εκεί που έπρεπε.
Η πρώτη στάση έγινε στη Μονή των Αγίων Αποστόλων, στα Κάτω Καρκάσα που εορτάζει στις 30 Ιουνίου. Στους τοίχους διακρίνονται πολλά χαράγματα του 15ου και 16ου αιώνα. Μόλις 443 μέτρα «από κάτω», στα Κάτω Καρκάσα, βρίσκεται το άλλο μοναστήρι. Όμως, επειδή το μονοπάτι που τα ένωνε παλιά είναι πλέον δύσβατο, η επίσκεψη απαιτεί ένα «κύκλο» 4 χιλιομέτρων. Η Μονή του Σωτήρος Χριστού, στα Πάνω Καρκάσα εορτάζει την ημέρα της Αναλήψεως. Ό Γκερόλα διάβασε στους τοίχους χαράγματα του έτους 1456 και έπειτα. Και τα δυο μοναστήρια (Πάνω και Κάτω Καρκάσα) είναι αγιογραφημένα και έχουν ξεκινήσει εργασίες καθαρισμού και ανάδειξης. Επίσης και τα δυο έχουν μισογκρεμισμένα κελιά γύρω τους. Παρ’ όλη την ζέστη, η πορεία μου ήταν ευχάριστη και σύντομα θα οργανωθεί από τον Ορειβατικό Σύλλογο πεζοπορία και ξενάγηση της περιοχής.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
Πέρασα από την Κριτσά και, από τον νεοασφαλτοστρωμένο δρόμο, έστριψα προς Κρούστα αφού πρώτα έκανα την απαραίτητη στάση στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο.
Η περιοχή του Κρούστα φημίζεται για τα καλής ποιότητας αμύγδαλα και τώρα είναι η εποχή του μαζέματος. Μου άρεσε που είδα αυτές τις μοναδικές γυναίκες του χωριού να σπάνε τα αμύγδαλα καθισμένες έξω από τα σπίτια τους. Άλλες πλέκουν με το βελονάκι και χαίρομαι γιατί στα χωριά μας κρατάμε ακόμα στοιχεία από την παράδοσή μας.
Άφησα πίσω μου τον Κρούστα και συνέχισα προς Πρίνα. Φανταστική η θέα και μαγεύει το μάτι! Στα μισά της διαδρομής πέρασα δίπλα από το πανέμορφο πευκοδάσος που απειλήθηκε πρόσφατα από πλήρη αφανισμό! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι σώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του δάσους. Βλέπω τα σημεία που η φωτιά σταμάτησε και απορώ… σαν ένα μαγικό χέρι να εμπόδισε τη φωτιά να εξαπλωθεί περισσότερο! Είναι παράξενο αλλά κάθε φορά που περνώ... «χαίρομαι» βλέποντας τα καμένα… χαίρομαι που αποφύγαμε την ολοκληρωτική καταστροφή.
Στην Πρίνα σταμάτησα για λίγο στο μοναδικό καφενείο που έχει απομείνει, για ένα καφέ. Δίπλα μου θαυμάζω το μεγαλοπρεπή ναό του Αφέντη Χριστού -και του Αγίου Νικολάου- με τη μοναδική αρχιτεκτονική όψη. Με ικανοποίηση είδα ότι πλακοστρώνεται ο παλιός κεντρικός δρόμος του χωριού. Η πλακόστρωση έχει ξεκινήσει από την εκκλησία και θα συνεχιστεί αφού πρώτα ολοκληρωθούν έργα αποχέτευσης. Η Πρίνα, όπως και όλα τα χωριά μας, αν αλλάξουν ορισμένα πράγματα (αλουμινόπορτες, κεραίες τηλεόρασης, καλώδια ΔΕΗ κλπ) θα γίνει «άλλο χωριό». Κυρίως όμως η Πρίνα θα πρέπει να εκμεταλλευθεί το προϊόν - χρυσάφι που διευθέτει, το μέλι. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας εκθεσιακός χώρος, όπου ο επισκέπτης, εκτός του ότι θα μπορεί να αγοράζει προϊόντα μελιού (σκεφτείτε πόσα προϊόντα μαστίχας βγάζουν οι Χιώτες!), θα μαθαίνει για το μαγικό κόσμο των μελισσών και τον τρόπο που βγαίνει το μέλι.
Στην Ανατολή…
Τελικός προορισμός μου ήταν η Ανατολή και τα Μοναστήρια της. Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί μεταβυζαντινοί ναοί που διασώζονται μέχρι σήμερα. Τα μοναστήρια της εξελίχθηκαν σε σπουδαία πνευματικά κέντρα και εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο αγροτικό περιβάλλον, παρατηρήθηκε μία πρωτόγνωρη πνευματική κίνηση, σε δύο κυρίως περιοχές της, τα Καρκάσια και τις Δρυγιές. Στα Καρκάσια, έζησαν και έδρασαν διάσημες προσωπικότητες με πιο αξιόλογο τον λόγιο και διαπρεπή αντικαθολικό και αντιρρητικό θεολόγο Νείλο Δαμιλά. Στις Δρυγιές είχε την έδρα του ο νοτάριος (συμβολαιογράφος) Ιωάννης Ολόκαλος.
Στην αρχή έχασα λίγο το δρόμο, αλλά πολύ σύντομα περπατούσα εκεί που έπρεπε.
Η πρώτη στάση έγινε στη Μονή των Αγίων Αποστόλων, στα Κάτω Καρκάσα που εορτάζει στις 30 Ιουνίου. Στους τοίχους διακρίνονται πολλά χαράγματα του 15ου και 16ου αιώνα. Μόλις 443 μέτρα «από κάτω», στα Κάτω Καρκάσα, βρίσκεται το άλλο μοναστήρι. Όμως, επειδή το μονοπάτι που τα ένωνε παλιά είναι πλέον δύσβατο, η επίσκεψη απαιτεί ένα «κύκλο» 4 χιλιομέτρων. Η Μονή του Σωτήρος Χριστού, στα Πάνω Καρκάσα εορτάζει την ημέρα της Αναλήψεως. Ό Γκερόλα διάβασε στους τοίχους χαράγματα του έτους 1456 και έπειτα. Και τα δυο μοναστήρια (Πάνω και Κάτω Καρκάσα) είναι αγιογραφημένα και έχουν ξεκινήσει εργασίες καθαρισμού και ανάδειξης. Επίσης και τα δυο έχουν μισογκρεμισμένα κελιά γύρω τους. Παρ’ όλη την ζέστη, η πορεία μου ήταν ευχάριστη και σύντομα θα οργανωθεί από τον Ορειβατικό Σύλλογο πεζοπορία και ξενάγηση της περιοχής.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου